Wat is kinderreuma?

Klinisch onderzoek

Om de diagnose te stellen is vooral het verhaal en het lichamelijk onderzoek belangrijk. De reumatoloog kijkt en voelt of er gewrichten ontstoken zijn. Ter ondersteuning hiervan maakt de reumatoloog gebruik van aanvullende onderzoekingen.

Bloedonderzoek

Heeft je kind hoge BSE- en/of CRP-waarden dan worden die bij volgende bloednames gebruikt om de graad van ontsteking of inflammatie te volgen.

Toch kan je kind normale waarden hebben voor deze laboparameters, ondanks activiteit van reuma.

Je bloed kan ook worden onderzocht op reumafactoren. Reumafactoren zijn eiwitten die met het afweersysteem te maken hebben. Als deze reumafactoren aanwezig zijn, dan verloopt de ziekte vaak iets ernstiger. Maar er bestaan ook vormen van JIA waar deze reumafactoren niet aanwezig zijn. 

Reumafactoren zijn elementen in het bloed die een diagnose kunnen helpen bevestigen. Als ze aanwezig zijn dan verloopt kinderreuma vaak ernstiger. Sommige vormen van kinderreuma zijn evenwel reumafactor negatief: die bloedanalyse is “normaal” en toch is er sprake van reuma.

Een HLA-B27 test wordt ook meestal aangevraagd. HLA-B27 is een soort bloedgroep van de witte bloedcellen, zoals je voor de rode bloedcellen wordt ingedeeld in bloedgroepen A, B, AB of O.

HLA-B27 is positief bij ongeveer 9% van de normale Vlaamse bevolking.

Volwassen personen met axiale spondyloartritis SpA zijn 90% positief voor deze factor, 10% hebben dit gen echter niet.

Bij de jeugdige vorm van SpA, die jSpA of juveniele SpA wordt genoemd, zijn zowat 85% van de kinderen positief voor deze bloedgroep van witte bloedcellen. 15% ervan hebben deze bloedgroep niét.

Beeldvorming

RX (Röntgenfoto)

Op een röntgenfoto is te zien of een gewricht is beschadigd. Meestal is dit pas te zien in een later stadium van de ziekte of bij een agressief verloop van de artritis.

CT-scan

Een CT-scan (Computer Tomografie) is een onderzoekstechniek die gebruik maakt van röntgenstraling. Je wordt in een apparaat geschoven dat de doorgelaten straling detecteert en meet. Een computer zet de opgevangen signalen om in 3D-informatie die op een beeldscherm bekeken wordt. De blijvende technische innovaties zorgen ervoor dat er steeds minder straling nodig is tijdens het onderzoek.

Echografie

Geluidsgolven tonen een beeld van organen, spieren en andere structuren door de weerkaatsing op overgangen tussen zachte en hardere structuren.

PET-scan 

Een PET-scan (Positron Emission Tomografie) is een isotopisch onderzoek waarbij een zwak radioactieve stof (isotoop) wordt ingespoten. Het meest gebruikte isotoop bij PET-scans is FDG, een fluorhoudende suiker met een levensduur van hooguit twee uur. Je loopt dus helemaal geen gevaar om bestraald te worden. Eventuele problemen worden zichtbaar gemaakt via het radioactief gemerkt suiker. Na inspuiting volgt een PET-scan om deze problemen in beeld te brengen.

MR-scan (magnetische resonantie) 

Een MR-onderzoek is een beeldvormingstechniek die gebruik maakt van sterke magneetvelden en radiogolven (geen röntgenstraling). Je wordt in een apparaat geschoven dat informatie over de eigenschappen van de onderzochte weefsels in beelden kan omzetten.

Het onderzoek vraagt stilliggen gedurende bijna 20 minuten en vereist bij jonge kinderen vaak verdoving of sedatie.

Skeletscintigrafie of botscan 

Skeletscintigrafie of botscan is een beeldvormende techniek waarbij een afbeelding gemaakt wordt van het skelet door het bot eerst op te laden met een radio-actieve isotoop. Na de inspuiting van een zeer kleine dosis van een kortlevend radio-actief materiaal, moet er een aantal uren gewacht worden zodat het product de kans heeft zich in te bouwen in het bot. Met een gammacamera wordt er dan een opname van het skelet gemaakt, die aantoont waar de radioactiviteit zich bevindt.

Gebaseerd op: (c) Imelda ziekenhuis Bonheiden

Vragen over onderzoeksresultaten kan je deze best bespreken met de arts: die kent het kind en het volledige plaatje.